Na de diagnose blaaspijnsyndroom kreeg Martine (49) een inwendige stoma. De moeder van twee kinderen heeft spijt van haar laatste operatie en deelt haar ervaring.
 
Wanneer merkte je dat er iets niet goed was?
“Ik heb een normale jeugd gehad, maar ik kan me wel herinneren dat ik vaak moest plassen. Na de geboorte van mijn dochter begon dit steeds erger te worden en dat ging zo jaren door. Toen ik na de geboorte van mijn zoon steeds meer klachten kreeg, zoals heftige menstruaties en buikpijn, heb ik besloten om naar de dokter te gaan.
 
Eerst ben ik bij een gynaecoloog geweest, die op mijn 29ste mijn baarmoeder heeft verwijderd. Er zaten namelijk vleesbomen in en dit zou mijn klachten weleens kunnen veroorzaken.
 
Helaas waren de klachten rondom het vele plassen niet over en na een onderzoek van de blaas zei de uroloog dat ik een wat kleine zwakke blaas had en hij adviseerde me maar wat minder te drinken.”
 
Heb je het daarbij gelaten?
“Toen ik in 2000 verhuisde naar een nieuwe woonplaats besloot ik daar naar een uroloog te gaan. Die kwam na een onderzoek van de blaas met een heel ander verhaal. Interstitiële Cystitis (IC) was de diagnose in het Nederlands: blaaspijnsyndroom.
 
De blaas was chronisch ontstoken, mijn blaas zag er van binnen behoorlijk slecht uit en alle puzzelstukjes van al die jaren tobben vielen op zijn plaats. Ik had een chronische ziekte.
 
Ik werd doorverwezen naar een IC-specialist in Oss. Het traject dat ik doorlopen heb is heel lang en er ging haast geen week voorbij zonder ziekenhuisbezoekjes en vaak pijnlijke behandelingen. Voorbeelden hiervan zijn: medicatie, blaasspoelingen, elektrische zenuwstimulatie, neurostimulator, blaaslaseren en ga zo maar door.
 
Lees het hele verhaal op Mijn Gezondheidsgids.